|
Veranderingen in de UV-reactie kunnen optreden. Het beste nemen we de UV-reactie waar bij nog postfrisse, zelfs alleen bij drukfrisse zegels. Als wit luminescerende stoffen toegevoegd zijn om een algemene indruk [zonder lamp] van wit papier te geven, is bij afweken een grote kans dat het effect van die witte luminescentie te niet gedaan wordt, hetzelfde trouwens gebeurt bij het te lang in de zon laten liggen. De zegels vergelen en dat is ook zonder UV-lamp als zodanig te zien. De Duitse, Zweedse en Italiaanse fluorescerende zegels doen wat meer oranjeachtig aan, de Noorse, Nederlandse, Belgische en Zuid Afrikaanse fosforescerende zegels op Harrison papier wat geler. Het nagloeien bij fosforescerende zegels kan na het afweken zo goed als verdwenen zijn. Engelse zegels zijn dan ook zeer moeilijk nog onder de lamp te herkennen. Goed gaat het als er balken aanwezig zijn want die zijn met schuin opvallend licht nog wel met het blote oog te zien. Ook zijn groen oplichtende zegels van de USA bekend zonder nagloei. Of zijn dit gewoon fluorescerende zegels? |
Sommige Nederlandse zegels [bijvoorbeeld 1968 Luchtvaart] zijn na een onzorgvuldige afweekbehandeling zelfs alle fosfor kwijt geraakt! De witte fluorescentie welke zich in de enveloppe bevindt kan in het papier van de zegels trekken. Papier dat van zich zelf geen witte fluorescentie bevat kan zo besmet raken. Als zowel bij bijvoorbeeld de Nederlandse Cijferzegels van Krimpen of Kon. Juliana en profil zonder fosforescentie of gele fluorescentie er slechts twee groepen bestaan:
Dan kan men rustig aannemen dat gebruikte afgeweekte zegels welke onder de UV-lamp aan de gomzijde egaal wit oplichten de witte fluorescentie niet van zichzelf hebben doch uit de enveloppe. Plastic verpakkingsmateriaal met weekmakers kan eveneens een desastreuze invloed hebben op de UV-reactie [en de zegelkleur etc.]. |