|
Ook over papier geen woord en de kwetsbaarheid van der coating aan de voorzijde! Aan de voorzijde??? Kan dat dan ook anders??? Ja, want - min of meer gelijkopgaand met de overgang naar fosfor-balken - zien we papier geïntroduceerd dat aan de gomzijde OOK een coating heeft. En hier krijgen we gelijk te maken met een algemener probleem! Filatelisten hebben een voorkeur voor de studie van postfrisse zegels als het om druktechnische aspecten gaat. Altijd worden postfrisse zegels beschreven met allerlei details vande gom danwel de UV-reacties voor of achter. Zolang er gom zit op de achterzijde zal geen verzamelaar opmerken dat er nog een coating onderzit! En over de verandering van de UV-reactie bij gebruikt materiaal - vaak al dan niet vakkundig afgeweekt -zullen we het in deze contekst maar niet hebben! Het papier dat in 1966 werd gebruikt is gecoat aan de voorzijde en ongecoat aan de achterzijde, de achterzijde is voorzien van arabisch gom dat meestal diagonaal gebroken is. De coating aan de voorzijde is zeer glad en lijkt allerlei "haartjes" te vertonen:
|
Dit type papier is tot in begin 1973 gebruikt, daarna komt papier dat aan beide zijden is gecoat[!]. De gom vertoont meestal craquelé. De voorzijde vertoont enige verticale ribbels en iets wat doet denken aan een spaanplaat structuur. We vinden dit type papier tot het einde van de 20c Saint-Lô periode. Maar ook bij gelegheidszegels in rakeldiepdruk uit de periode 1973-1979. Rond 1979 wordt voor de gelegenheidzegels - misschien ook voor langlopende gebruikszegels - overgestapt op papier van Harrison and Sons Ltd, uit Engeland. Kenmerkend zijn de groenblauw vlekken in de gom en de scherpe verticale inkepingen aan de voorzijde van het papier, parallel aan de papierlooprichting. Bij de Saint-Lô zegels is dit papier [nog] niet aangetroffen. |
|
Dat bij de tweezijdig gecoat papiersoort fouten kunnen worden gemaakt omdat niet duidelijk is welke zijde moet worden gegomd bewijzen de 1974 Arphila zegels.
|
|
De fosfor-balken die in 1971 werden geïntroduceerd zijn uitgevoerd in boekdruk met een drukpersje dat direct achter de rakeldiepdruk-persen [zowel HEL-1 als HEL-2] werd gemonteerd en waardoor heen de drukbaan werd geleid nog voordat de rol in loketvellen werd versneden. |
