|
Papier wordt gemaakt door bepaalde vezelhoudende stoffen te koken met loog, ze te malen, er lijm aan toe te voegen, en vervolgens in een dunne laag uit te spreiden, te laten uitlekken en drogen. Als grondstoffen werden lompen, linnen en katoen gebruikt. Toen ook houtcelstof (stro, houtslijp) gebruikt ging worden moest ook sulfiet meegekookt worden, en werden er allerlei vulstoffen toegevoegd. De grondstoffen voor het postzegelpapier moeten houtvrij zijn omdat anders het papier snel geel wordt en veroudert, doch kunnen verder van alles zijn: houtcelstof, katoenen of linnen vezels. Voor wit papier wordt de celstof gebleekt, voor pakpapier o.a. niet. Als lompen gebruikt worden en het textiel was gekleurd dan moeten de lompen eerst gebleekt worden. In moeilijke economische tijden zoals tijdens en kort na de beide wereldoorlogen werd niet zo nauw gekeken. Uit 1919 is papier bekend met rode, blauwe, zwarte en bruine vezels. In 1945 vinden we deze gekleurde vezels weer bij de postwaardestukken (briefkaarten o.a.). In enkele landen wordt het toevoegen van gekleurde vezels gebruikt voor de bescherming tegen namaak van postzegels. In Zwitserland werden tot in de 70-er jaren de zegels op niet fosforescent papier voorzien van zwarte, blauwe en rode vezels, de fosforescente zegels van violette vezels. De zegels die Courvoisier S.A. La Chaux de Fonds voor andere landen drukken hebben alle groen met bruine vezels. In de 50-er jaren werden de grondstoffen weliswaar gebleekt maar ze bevatten ook witmakers. Aanvankelijk onopzettelijk vermoedelijk via het textiel, later zeer bewust eraan toegevoegd om het papier witter te doen schijnen. Onder UV-licht worden de witmakers goed zichtbaar. |