|
Para imprimir os selos do tipo Ceres, foram utilizados sucessivamente, e muitas vezes simultaneamente na mesma emissio, seis tipos principais de papel, que é hibito designar assim:
Mas em cada um desses tipos principals há varios subtipos. que originam outras tantas variedades. Vamos descrever cada urn deles, tentando indicar como se distinguem entre si, o que tão pouco é fácil tarefa. O papel porcelana é aquele que se designa correntemente por papel couché, termo francês que indica a existência de uma camada (couche) de gesso, qual se refere o termo inglês chalky paper. Isso permite distingui-lo do papel esmalte e do papel lustrado, onde essa camada nâo existe. O brilho, mais intenso no primeiro que no segundo, é obtido pela calandra, que pule uma ou ambas as faces do papel, dando-lhe um aspecto acetinado. A existência da couche verifica-se com a aplicação de uma ponta de prata, que deixa nela um ponto negro muito nítido. Quando o papel é mate, isto é sem brilho, pode ainda ser liso ou pontinhado. Quando visto transparência, o papel liso mostra uma superfície uniforme, ao passo que no papel pontinhado existem pequenas linhas tracejadas, em que cada pequeno traço é na realidade um losango muito alongado. Conforme a posição em que as folhas entraram na máquina de imprimir, assim esses losangos aparecem horizontais ou verticais em relação ao desenho. Além da contextura, há que atender espessura do papel. A tabela de Vinck, publicada no primeiro volume desta colecção (Iniciação Filatélica, por António Eladio de Santos,pag. 42), a que remetemos o leitor, dá escala corrente das espessuras dos diversos papéis. Nas Ceres, aparecem-nos papéis finos, médios, espessos e muito espessos ou cartolinas. Sempre que nos nossos quadros se não designa a espessura, trata-se de papel médio. Os finos, os espessos e os papéis-cartolina são sempre indicados especialmente. Algumas provas e ensaios foram impressos em papel cebola, também conhecido pelo termo francês pelure. A mais completa classificação sistemática dos selos do tipo Ceres foi feita pelo distinto filatelista A. de Castro Brandão é publicada nos n.os 2 a5 da 2a série da revista portuense Mercado Filatélico. Desse exaustivo trabalho se publicou em 1941 uma cuidada edição, onde são enumeradas 1432 variedades, partindo justamente da diversidade de papéis utilizados em cada emissão. Resumindo, podemos dar o seguinte quadro de identificação: |
|
|
Maar in elk van deze hoofdtypen zijn er verschillende subtypes. die tot zoveel variëteiten leiden. Laten we elk van hen beschrijven, proberen aan te geven hoe ze van elkaar te onderscheiden, wat zo gemakkelijk is. Porseleinpapier wordt gewoonlijk "couché" papier genoemd, een Franse term die het bestaan van een toplaag "couche" aangeeft, waarnaar de Engelse term "chalky paper" 'verwijst. Hiermee kunt u het onderscheiden van geëmailleerd papier en gepolijst papier, waar deze laag niet bestaat. De helderheid, intenser in de eerste dan in de tweede, wordt verkregen door de kalander, die een of beide zijden van het papier bewerkt, waardoor het een satijnen uiterlijk krijgt. Het bestaan van de "couche" wordt geverifieerd met behulp van een zilveren punt, die in het papier zwarte punt achterlaat. Als het papier mat is, is dit zonder glans, het kan nog steeds glad of gespikkeld zijn. Wanneer bekeken met doorzicht (transparantie), dan toont het gladde papier een gelijkmatig oppervlak, terwijl op het gespikkelde papier zijn er kleine stippellijnen, waar elk klein streepje eigenlijk een zeer langgerekte ruit is. Afhankelijk van de wijze waarop de vellen in de drukpers komen zijn deze ruiten horizontaal of verticaal ten opzichte van de zegeltekening. Naast de textuur moet rekening worden gehouden met de dikte van het papier. De tabel van Vinck, gepubliceerd in het eerste deel van deze bundel ("Inleiding in de filatelie" door Antonio Eladio de Santos, op pagina 42), waar de lezer naar wordt verwezen, geeft een actuele schaal van de dikten van de verschillende papiersoorten Bij de Ceres verschijnen dun, medium, dik en heel dik papier of karton. Wanneer in onze tabellen de dikte niet is aangegeven, is het medium papier. Het dunne, dikke papier en het karton papier zijn altijd speciaal aangegeven. Sommige proeven en essays zijn gedrukt op uienpapier, ook bekend onder de Franse term "pelure". De meest complete systematische classificatie van zegels van het type Ceres is gemaakt door de gerenommeerde filatelist A. de Castro Brandão en is gepubliceerd in de afleveringen 2 tot 5 van de 2e reeks van het tijdschrift "Filatelistische Markt". Van dit uitputtende werk dat werd gepubliceerd in 1941 bestaat een editie, waarbij 1432 varieteiten worden vermeld, juist vanwege de diversiteit aan papiersoorten die in elke serie worden gebruikt. Samenvattend kunnen we het volgende identificatieschema geven: |
|
|
