Medewerking van de PTT

Over de vervaardiging van de Casparie hangboekjes was zeer weinig bekend. PTT Post Filatelie volhardt in het stug doodzwijgen van het bestaan van hangzakjes en hangboekjes. Ze lijken als de dood zo bang dat er vanuit de verzamelaarshoek echt vraag zal komen naar deze producten. Het argument dat het slechts om verpakkingsmateriaal gaat en dus niet interessant noch relevant voor de filatelie is een lachertje als het niet gewoon gotspe was. Toen zo'n 100 jaar geleden posterijen op het slimme idee kwamen om een aantal postzegels verpakt in kaftjes, carnets [of hoe je het ook wil noemen] te verkopen werden deze producten - in Nederland vanaf 1902 - o.a. voorzien van instructies, slogans als Koop Postzegelboekjes - Handig en Proper - in 5 soorten maar later ook voorzien van reclameteksten - door de post serieus genomen. Uiteraard zagen veel verzamelaars het nut van verzamelen van deze boekjes niet in - het ging per slot van rekening ook toen al om verpakkingsmateriaal - maar wie in de Speciale Catalogus 2001 van de NVPH op de pagina's 247-257 de prijzen bekijkt, mag toch wel dankbaar in de richting van opa/oma kijken.

Voorzover wat van de boekhouding van de Post bewaard is gebleven zijn de vooroorlogse postzegelboekjes te traceren in de archieven. Bij de huidige boekjes zal dit niet meer mogelijk zijn: gegevensopslag is zoals dat heet gedigitaliseerd en wordt van tijd tot tijd - niet altijd even bewust - gedemagnetiseerd en gaat aldus voor het nageslacht verloren. Daar zit ook niemand binnen de Post mee.

In december 1999 schreef de redactie van het Maandblad een uitvoerige brief aan PTT Post in Hoofddorp met het verzoek om op z'n minst toestemming te krijgen met de drukkers van het verpakkingsmateriaal in contact op te nemen. Op die manier zou nog nagegaan kunnen worden wat er aan gegevens geregistreerd is gebleven. Eind maart 2001 - ruim een jaar nadien - is op die brief nog steeds geen enkele reactie binnengekomen. Het Museum voor Communicatie stuit bij navragingen op vergelijkbare vormen van onbegrip, onkunde en hogere prioriteiten.

Het mag haast een klein wonder heten dat in het Museum voor Communicatie op een zeker moment een drukvel van een aantal boekjes [type H3] is terecht gekomen waaruit blijkt dat er op dat moment - najaar 1999 - in vellen van 6x2 kaften tegelijk werden gedrukt. Sommige boekjes op dat vel kwamen in tweevoud voor, andere in viervoud maar ook sommige in enkelvoud. In juni 2000 kreeg het drukvel gezelschap van nog enkele complete drukvellen. Van tijd tot tijd druppelden nog enkele drukvellen bij het MvC binnen.

De met de nodige geheimzinnigheid omgeven aankondiging dat de Collect Club op de Filateliebeurs in Loosdrecht van eind januari 2001 ook schapverpakkingen zou meebrengen, bracht een aantal fanatieke hangboekjes-verzamelaars vol spanning naar Loosdrecht.

Groot was de teleurstelling toen bleek dat al vóór klokslag één op vrijdagmidddag toen de deuren open gingen enkele verzamelaars namens de Postaumaat Vereniging de krenten uit te pap hadden kunnen zoeken. De verzamelaars die achter het net visten kregen later de verzekering dat binnen Postaumaat de zaak zo eerlijk mogelijk verdeeld zou worden en dat steeds voorop had gestaan eventuele handelaren voor te zijn. Het ging dan ook om materiaal dat ofwel tot op dat moment uiterst schaars was gedacht danwel nog niet eerder was gezien. De geldhongerige Collect Club had zelfs niet eens de moeite genomen om het Museum voor Communicatie de mogelijkheid van eerste keuze te bieden. Het Museum viste dus eveneens achter het net!

Nieuw was ook de mogelijkheid om half-fabrikaten te kopen. De 'geintegreerde hangboekjes' '50 voor een kaart' en '50 voor een brief' die tot dus ver slechts bekend waren met bij de drukkerij aangebrachte perfect sluitende plakpunten - wie het 'geintegreerde hangboekje' open wil krijgen beschadigt gegarandeerd het boekje - werden in Loosdrecht aangeboden nog geheel maagdelijk vlak, ongevouwen en zonder plakpunten! De Collect Club moet toch zelf 'mapjes' met stukken 'geintegreerd hangboekje' kunnen fabriceren en dat natuurlijk zonder moeizaam opengepeuter. En vergeet de makers van FDC's niet..

Direct na Loosdrecht 2001 werd contact gelegd tussen het Museum voor Communicatie en degene die namens de PTT in Loosdrecht had gestaan: dhr Wieland Buyt. Op 19 februari 2001 werd het MvC in staat gesteld om alsnog haar collectie aan te vullen. De meest belangrijke in Loosdrecht verkochte items bleken nog beschikbaar, waaronder de beide hangboekjes December 1998.

Begin maart 2001 krijgt de vereniging Postaumaat na veel aandringen een toezegging van Cees Janssen dat een kijkje mag worden genomen bij de afdeling die zich bezig houdt met het 'assembleren' van de hangboekjes. Een concrete afspraak is nog niet gemaakt - mede door de gezondheidstoestand van Cees.

Medio april 2001 echter kwam er een doorbraak doordat vanuit het maandblad contact was gekregen met Chris van Os [van Casparie Almere]. Het bleek nu dat de hangboekjes in Almere werden gedrukt en dat de verdere verwerking in Vianen plaatsvond bij oa. Advozo en WILO Vianen. Nadat goedkeuring was gekregen van PTT Post werden bezoeken afgelegd bij de diverse bedrijven, naar nu bleek praktisch de laatste mogelijkheid om nog iets te zien in verband met de totale overheveling van de postwaardenproductie naar Engeland.